wiersze

kilka latek temu, jak chyba większość nastolatek, zakochałam się w pewnym chłopaku. był o rok starszy. chodziliśmy do jednej szkoły... i wtedy zaczęłam pisać. wiem, że jest to chała, ale dzięki temu dawałam upust mojej nieszczęśliwej miłości. były to wiersze nigdy nie czytane, nigdy nie wysłane, zalegające w ciemnej szufladzie mojego serca(a właściwie to biurka:-))

"samotność to początek i koniec żałosnego wyczynu człowieka, jakim jest życie..."


"znałam cię kilka dni.
pokochałam po tygodniu.
trwałam kilka miesięcy.
znienawidziłam po roku..."

parę słów o mnie

hejka :-)

mam na imię Aga, 21lat, jestem studentką, od września zaczynam kolejną szkołę. mieszkam na wsi, ale nie przeszkadza mi to; jest tu to co lubię:cisza, spokój, lasy, łąki, zwierzęta i mój rodzinny dom...

nie lubię o sobie pisać. jestem zwykłą osobą, która kocha i chce być kochana. ma swoje plany na przyszłość, ale i tak będzie jak Bóg zechce. tak, zgadza się, jestem osobą wierzącą i nie wstydzę  się tego.

kiedyś moją pasją była muzyka, zarówno jej słuchanie jak i jej tworzenie; uwielbiałam syntezator, później poznałam gitarę... niestety rodzice skutecznie mi wybili to z głowy, więc syntezator leży pod łóżkiem, a gitara w kącie... nawet przy ognisku wstydzę się grać, chodź wiem, że nawet nieźle mi to wychodzi:-)

obecnie są wakacje i żeby uczyć się odpowiedzialności sprowadziłam do swojego gospodarstwa króliki. Są fajnusie i milusie, aż już mi ich szkoda, żeby poświęcić je na obiad przy rodzinnym stole...